Zwolnienie z opłaty uzdrowiskowej dla pacjentów szpitali

Osoby przebywające stacjonarnie czy całodobowo w szpitalach uzdrowiskowych zobowiązane są do ponoszenia opłaty uzdrowiskowej. Nie ma w tym przypadku zastosowania art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, który zwalnia z obowiązku ponoszenia opłaty miejscowej i uzdrowiskowej osoby przebywające w szpitalach.

O CO PYTAŁ PODATNIK?

Wnioskodawca prowadzi swoją działalność gospodarczą głównie w oparciu o przepisy ustaw: o działalności leczniczej oraz o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych. Świadcząc usługi z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego pobiera opłatę uzdrowiskową od osób korzystających ze stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych. W art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych ustawodawca przewidział zwolnienie z obowiązku pobierania opłaty w odniesieniu do osób przebywających w szpitalach. W związku z tym wnioskodawca zwrócił się z wnioskiem o udzielenie odpowiedzi, czy zwolnienie to ma też zastosowanie w stosunku do pacjentów przebywających w szpitalach uzdrowiskowych.

W opinii wnioskodawcy osoby przebywające w szpitalu uzdrowiskowym nie są zwolnione z obowiązku regulowania przedmiotowej opłaty.

ZDANIEM PREZYDENTA MIASTA:

Prezydent Miasta rozpatrując złożony wniosek o wydanie interpretacji uznał za prawidłowe stanowisko zaprezentowane przez wnioskodawcę.

Przypomniał, że opłata uzdrowiskowa pobierana jest od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status uzdrowiska na zasadach określonych w ustawie o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych, za każdy dzień pobytu w takich miejscowościach.

Podmioty zwolnione z obowiązku jej regulowania zostały wyszczególnione w art. 17 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Jedno ze zwolnień dotyczy osób przebywających w szpitalach. W tym miejscu organ podatkowy uznał za konieczne zdefiniowanie pojęcia "szpital". Według ustawy o działalności leczniczej jako szpital traktuje się przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego, w którym podmiot ten wykonuje działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne. Chodzi w tym przypadku o wykonywane całą dobę kompleksowe świadczenia zdrowotne polegające na diagnozowaniu, leczeniu, pielęgnacji i rehabilitacji, które nie mogą być realizowane w ramach innych stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych lub ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych. Świadczeniami szpitalnymi są także świadczenia udzielane z zamiarem zakończenia ich udzielania w okresie nieprzekraczającym 24 godzin. Z kolei pod pojęciem stacjonarne i całodobowe świadczenie zdrowotne inne niż świadczenie szpitalne rozumieć należy świadczenia opiekuńcze, pielęgnacyjne, paliatywne, hospicyjne, świadczenia z zakresu opieki długoterminowej, rehabilitacji leczniczej, leczenia uzależnień, psychiatrycznej opieki zdrowotnej oraz lecznictwa uzdrowiskowego, udzielane pacjentom, których stan zdrowia wymaga udzielania całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych w odpowiednio urządzonych, stałych pomieszczeniach.

Natomiast, jak uznał Prezydent Miasta, pojęcie "szpital uzdrowiskowy" to tylko jedna z nazw zakładu lecznictwa uzdrowiskowego. Stwierdził, że taką samą placówką jest sanatorium uzdrowiskowe, przychodnia uzdrowiskowa czy zakład przyrodoleczniczy. W związku z tym udzielenie zwolnienia dla pacjentów szpitali uzdrowiskowych wymagałoby rozciągnięcia go też na osoby przebywające w wymienionych placówkach.

(pisemna interpretacja przepisów prawa podatkowego Prezydenta Miasta Świnoujście z dnia 3 marca 2014 r., nr WPO.310.1.2.2014)

Komentarz redakcji

Należy podkreślić, że dotychczasowe orzecznictwo sądowe w tym zakresie w większości przypadków prezentuje odmienną interpretację art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Sądy administracyjne orzekając w sprawach stają na stanowisku, że przepis ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie daje podstaw, aby różnicować szpitale ze względu na rodzaj świadczonych usług czy też miejsce ich świadczenia (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 16 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 804/13).